وت شاپ بلاگ (دامپزشکی و دامپروری)

کتاب ، جزوه ، فیلم ، اپلیکیشن در زمینه دامپزشکی و حیوانات

وت شاپ بلاگ (دامپزشکی و دامپروری)

کتاب ، جزوه ، فیلم ، اپلیکیشن در زمینه دامپزشکی و حیوانات

وت شاپ بلاگ (دامپزشکی و دامپروری)
فروشگاه دامپزشکی و دامپروری
اپلیکیشن دامپزشک همراه
آخرین نظرات

۶ مطلب با موضوع «بیماریهای دام ، طیور و ... :: بیماریهای کبوتر» ثبت شده است

کمبود کلسیم در کبوتر

Calaeum deficiency -Hypocalcaemia

در غذای همه پرندگان بایستی کلسیم به مقدار کافی پیش بینی شود. بهترین راه تأمین این ماده، دادن کلسیم به شکل پودر استخوان و یا استفاده از بلوک های ویژه مواد معدنی و یا مخلوط مواد معدنی و یا شربت کلسیم است. اهمیت افزودن کلسیم به مقدار زیاد در جیره غذایی پرندگان که در تولید مثل از آنها استفاده می شود، فوق العاده زیاد است. زیرا مقدار بسیار زیادی از این ماده برای تشکیل پوسته آهکی تخم مورد احتیاج پرنده ای است که در دوران تخم گذاری به سر می برد و کلسیم به میزان کمتری برای تشکیل استخوان پرندگان جوان تر و جوجه ها لازم به نظر می رسد.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ فروردين ۰۲ ، ۲۱:۲۷
امین زمانی پور

آسم یا تنگی نفس در کبوتر

عموما به دنبال شکلهای مزمن بیماریهای عفونی تنفسی در پرندگان ممکن است عارضه آسم یا تنگی نفس در آنها پدید آید که با نشانه هایی مانند صداهای سوتی شکل و خس خس و اشکال در تنفس پرنده تشخیص داده می شود. در بین کوشش ها و اقداماتی که برای درمان آسم به عمل آمده است، از درمان های تقویتی و خورانیدن تونیک ها و استفاده از جیره غذایی مخصوص در مبتلایان به این عارضه نتایج رضایت بخش به دست آمده است. گاهی به نظر می رسد که تجویز یک دوره آنتی بیوتیک به منظور کنترل عفونتهای تنفسی لازم است.

پرندگانی که به عارضه آسم دچار می شوند، به علت وجود حالت تشنج در عضلات نایژه ها و نایژک ها در عمل تنفس آنها اشکال پیش می آید. در بسیاری از موارد، کبوترهایی که به این حالت یعنی دشواری تنفس دچار شده اند، به درمان با استروئیدها پاسخ مناسبی داده اند. برای این منظور باید روزانه یک عدد قرص پنج میلی گرمی پردنیزولون که به خوبی در آب حل می شود در چهل میلی لیتر آب آشامیدنی پرنده اضافه نمود. راه دیگر حل کردن مقدار پانزده میلی گرم پردنیزولون در ۶۰ میلی لیتر آب و چکاندن روزانه سه قطره از آن در دهان پرنده بیمار در دو نوبت است. استفاده از این روش اگرچه زحمت بیشتری دارد ولی نتیجه درمانی آن به مراتب بهتر خواهد بود.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ فروردين ۰۲ ، ۲۲:۳۸
امین زمانی پور

آبله در کبوتر

( pox )

بیماری آبله کبوتر، یا اپی تلیومای واگیر، یا دیفتریا، بیماری ویروسی واگیرداری است که کبوترها را مبتلا می سازد، بیماری در انگلستان و مناطقی از جهان بومی (انزوتیک) است. این بیماری مخصوصا در جوجه کبوترها شایع است.

عامل :

عامل این بیماری، ویروس آبله کبوتر است و باید افزود که در پرندگان چهارگونه ویروس آبله وجود دارد که عبارتند از:

- آبله ماکیان،

- آبله بوقلمون،

- آبله قناری

- آبله کبوتر.

ویروس های خانواده پوکس ویریده (Pox viridea) جنس آوی پاکس ویروس (Avipox virus) ویروس آبله کبوتر ( Borreliota columbea )

سالهاست که آبله پرندگان شناخته شده است . در ابتدا آنرا یک بیماری منحصر از سایر بیماریها می دانستند.

ملاحظه شده در پرندگانی که به صورت گروهی در یک مکان نگهداری می شوند بیماری بروز می کند . آبله پرندگان شبیه آبله سایر پستانداران و ا نسان است . مانند آنها زخم هایی ایجاد می کند ولی به انسان و سایر پستانداران سرایت نمی کند . شدت بیماری بر حسب نوع میزبان متفاوت است . بعضی از آنها در نوع به خصوصی خطرناکتر هستند و در بعضی دیگر حتی قادر به ایجاد بیماری نیستند و یا اگر پرنده ای به آن مبتلا شود در آن امنیت ایجاد می کند . تحریک و تولید آنتی بادی بستگی به نوع ویروس دارد . پرندگانی که به بیماری مبتلا می شوند ، پس از بهبودی ، امنیت دائمی کسب می کنند . بعضی از انواع ، حتی به حالت خفیف بیماری مبتلا می شوند و امنیت بر ضد یک یا چند نوع آبله پیدا می کنند . مثلا " نوع کبوتری ، هم کبوتر و هم قناری را از ابتلای به آبله حفظ می کند . ویروس قناری که بیماری شدید با تلفات زیاد در قناری تولید می کند ، در کبوتر و سایر پرندگان بیماری شدیدی ایجاد نمی کند و در مقابل امنیت بسیار خوبی در کبوتر و سایر طیور به وجود می آورد.

در این بیماری، به خصوص کبوترهای جوان ممکن است به زودی به شکل حاد بیماری مبتلا شوند و ظرف مدت نسبتا کوتاه، شماری از آنها تلف شود. درهر صورت پرندگان مبتلا، عوارضی چون بی اشتهایی، بی حالی، کسالت و کاهش وزن را نشان می دهند. وقتی آبله در یک گله شایع شود، معمولا بیش از ۹۰ درصد کبوتران را مبتلا می کند و آنهایی که جان سالم به در می برند، برای یک سال یا بیشتر در مقابل این بیماری مصون می شوند؛ اما در شکل حاد آبله، ضایعات پس از ۳ تا ۴ هفته ظاهر می شود.

انتقال :

دوره کمون یا نهفتگی این بیماری در کبوترها معمولا یک هفته است، ولی از ۴ تا ۱۴ روز متغیر است. جوجه کبوترها در بیشتر موارد توسط والدین به ظاهر سالم خود که ناقل ویروس اند یا توسط پشه ها و انگل های مکنده خون به آبله مبتلا می شوند.

علائم کلینیکی بیماری آبله :

دوره نهفته بیماری از چهار تا چهارده روز متفاوت است، اما معمولا یک هفته به طول می انجامد، جوجه ها به وسیله والدین خود الوده می شوند که به عنوان حاملان به ظاهر سالم بیماری مطرح می باشند. پشه ها و دیگر انگل های خونخوار نیز ممکن است نقشی در انتقال بیماری داشته باشند.

ضایعات آبله در کبوترها معمولا به دو شکل پوستی و دیفتریایی مشخص می شود.

این بیماری دو نوع علامت دارد:

۱-علائم پوستی

۲-علائم درونی (شکل دیفتریایی )

علائم پوستی

آبله ابتدا پوست و اعضا زیر پوست سر و حفره های مربوطه را آلوده می کند . .ویروس در سلولهای پوست ، رشد نموده و تکثیر می شود . سپس آنها را تخریب کرده ، می ترکاند و در نتیجه ، ترشح لنف را تحریک می کند .

ضایعات آبله معمولا در مناطق بدون پر بدن، به ویژه اطراف چشم ها و دهان و مناطق کراتینه مانند پاهای کبوترها ظاهر می شود. در طی چند روز ضایعات توسعه می یابد و ممکن است به هم متصل شوند. پرندگان مبتلا کم غذا شده، بی حال و کسل می شوند و وزن کم میکنند و ممکن است در شکل حاد تعدادی از آنها مخصوصا جوان ترها تلف شوند.

زخم های پوست متورم می شوند و حالت طاول به خود می گیرند که به اندازه های مختلف و جدا از هم قرار می گیرند . طاولها پر از مایع و مملو از ویروس می باشند . پس از ترکیدن تاول ها پوست روی آنها زرد رنگ و نکروتیک می گردد . این زخم ها در اثر آلودگی ثانویه متورم و شکل زگیل به خود می گیرند و گاهی نیز زخم ها در اثر آلودگی باکتریها باعث نکروز می گردد.

ترشحات چشمها ، پلکها را بهم می چسباند و پرنده نابینا می شود . گاهی نیز هجوم خون شدید در چشم بوجود می آید . تورم پلک چشم یک حالت پف کرده به چشم میدهد و ترشحات صاف از چشم جاری میگردد . پلک سوم به طرف وسط چشم کشی ده می شود . به طوری که نصف آن بسته به نظر میرسد . پرهای اطراف سرغالبا آلوده و کثیف می شوند . اشتها کم و گاهی به کلی قطع میگردد . با این حال اشتها در بعضی از پرندگان طبیعی می ماند . ولی در عرض چند روز ممکن است تمامی جمعیت پرنده ها در یک مکان نگهداری آلوده شوند . چشم آنهایی که از همه زودتر مبتلا می شوند دارای ترشحات غلیظ و چرکی است . همچنین زخم هایی در نزدیک بینی و منقار و سایر نواحی نرم تولید می شود که در کبوتر و قناری مشابه آنها در روی پا و گاهی بال نیز ایجاد می شود . پس از اینکه پوست روی زخم ها افتاد ، جای آنها باقی می ماند . گاهی این زخمها در دهان ، حنجره و قسمت های مخاطی دیده می شود که سفید رنگ و متورم است.

گاهی لایه هایی از سلولهای مرده به وجود آمده و حالت دیفتریک به خود میگیرد . سپس با انباشتگی و بهم پیوستگی سلولها مخاط ورق ورق می شود و کنده شده و می افتد و زیر آنها نسوج تازه و قرمز رنگ نمایان میگردد. موقعی که زخم آبله در حنجره ایجاد می شود ، نفس کشیدن پرنده مشکل میگردد . اغلب نفس نفس می زند . این حالت همزمان با ورود ویروس در خون ایجاد می شود ولی اگر شدت ویروس و یا مقدار آن زیاد باشد پرنده تلف میگردد. اکثرا شدت و یروس زیاد نیست و در نتیجه مرگ کمتر اتفاق می افتد . در حالات شدید آبله در قناری ، ویروس در داخل سلول رشد کرده و تکثیر می شود . در نتیجه در نسوج داخل و همچنین در

پوست و مخاطات ، ترشحاتی که گاهی صاف و زمانی خونی است بوجود می آید . در ضمن تورم ریه هم دیده می شود.

علائم درونی (شکل دیفتریایی )

در این شکل، دانه های شفاف و کمی برجسته روی سطح داخل دهان و حلق ظاهر می شوند. این دانه ها به سرعت توسعه می یابند و پنیری شکل می شوند و رنگ آنها به زردی می گراید. تعداد زیادی از این دانه ها به هم می پیوندند و تشکیل پوسته ای می دهند که اگر کنده شود اثر زخم و خونریزی باقی می گذارد. از آنجا که ضایعات در دهان و حلق و نای قرار دارند، باعث تنفس صدادار می شوند و چنانچه غشاهای دیفتریایی سریعا برطرف نگردد، به مرگ کبوتر بر اثر خفگی می انجامد.

تشخیص آبله

• مشاهده علایم درمانگاهی

• تزریق سوسپانسیون و ضایعات بافتی روی غشای الانتوییک جنین ۱۰ روزه مرغ و جداکردن ویروس عامل

• استفاده از میکروسکوپ الکترونی

• آزمایش های بافت شناسی ضایعات بافتی

تشخیص تفریقی :

این بیماری را نباید با تریکوموناس اشتباه گرفت.در بیماری تریکوموناس دانه های زرد رنگی در گلو و دهان کبوتر پدید می آید که درمان آن توسط مترونیدازول انجام می گیرد.

نباید با کاندیدیاز یا علایم کمبود ویتامین آ اشتباه شود. در این بیماری ممکن است عفونت هایی با عوامل مختلف نیز صورت گیرد. در حالت مزمن، ضایعات دانه ای پوست ممکن است با نئوپلاسم ها اشتباه شود.

پیشگیری:

پیشگیری به شکل واکسیناسیون ، بهترین روش کنترل بیماری است .

علی رغم ساخته شدن واکسن ضد آبله برای کبوترها، به علت نداشتن متقاضی کافی برای واکسینه کردن این پرندگان، این واکسن تولید نمی شود و در بازار موجود نیست. واکسن آبله کبوتر به مدت یک سال پرنده را از ابتلا به آبله مصون می کند. بهترین سن واکسیناسیون کبوترها بر ضد آبله، هشت هفتگی است. چنانچه واکسن آبله کبوتر موجود باشد، می توان برای انجام عمل واکسیناسیون، چند پر جلوی سینه آن را کند و قطراتی از واکسن را در محل سوراخ پرهای کنده شد چکاند. هم چنین می توان با خراش دادن پوست زیر بالها، واکسن را در محل خراش چکاند.

درمان

از آن جا که آبله یک بیماری ویروسی است، هیچ درمانی برای آن وجود ندارد و لذا باید دوره بیماری طی شود. چنانچه ضایعات آبله کنده شود، ویروس آبله به نقاط دیگر پوست بدن پراکنده می شود و موجب افزایش ضایعات می شود. برخی افراد تلاش می کنند با محلول تنتورید با غلظت کمتر از یک درصد یا با گلیسرین یده بثورات ناشی از آبله را جدا کنند. برخی هم میگویند اگر غشاهای ایجاد شده، در دهان و حلق با وسیله ای مناسب خارج شود و روی زخم ها ضد عفونی شود، بثورات دیفتریایی دهان و حلق که ممکن است به خفه شدن پرنده بینجامد، از بین می رود. اما بهتر است کبوترهای بسیار آلوده از گله حذف شوند و بقیه تحت مراقبت خاص قرار گیرند. معمولا بیمارهای ویروسی، عفونت ها ثانویه باکتریایی را به همراه خواهند داشت. بنابراین به محض تشخیص آبله یا یک بیماری ویروسی دیگر، بهتر است از یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف به همراه مولتی ویتامین در آب آشامیدنی کبوترها استفاده شود.

در هنگام بروز چنین بیماری ها، معمولا اشتهای پرنده کم می شود و کم غذاخوردن باعث کاهش مقاومت بدن در مقابل بیماری ویروسی یا عفونت ثانویه می شود. بنابراین باید با نم دار کردن خوراک کبوتر، خوردن غذا توسط آن را آسان کرد. توصیه می شود جایگاه کبوترها مرتبا با یک محلول مناسب؛ مثل پرمنگنات پتاسیم ضد عفونی شود تا از گسترش بیماری جلوگیری شود.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ فروردين ۰۲ ، ۲۲:۲۴
امین زمانی پور

آسپرژیلوزیس در کبوتر

( Aspergillosis )

عامل :

قارچ های جنس آسپرژیلوس مخصوصا آسپرژیلوس فومیگاتوس ( aspergillus fumigatus )

سایر گونه هایی که ممکن است آلودگی ایجاد کنند عبارتند از :

- آسپرژیلوس فلاووس ( Aspergillus flavus )

- آسپرژیلوس نیجر ( Aspergillus niger )

- آسپرژیلوس آمستلودامی ( Aspergillus Amestelodami )

- آسپرژیلوس گلوکوس ( Aspergillus glaucus )

- آسپرژیلوس نیدولاندس ( Aspergillus nidulands )

- آسپرژیلوس تروس ( Aspergillus terrus )

آسپرژیلوزیس نوعی بیماری قارچی است که معمولاً دستگاه تنفسی و از جمله کیسه های هوایی پرندگان نظیر بوقلمونها ، ماکیان و بسیاری ازانواع دیگر طیور ، پرندگان وحشی وزینتی را مبتلا می کند .

جوجه ها خیلی بیشتر از بالغها به این بیماری مبتلا می شوند . متداولترین عامل آسپرژیلوزیس ، آسپرژیلوس فومیگاتوس می باشد ولی چندین گونه و جنس دیگر از قارچها عامل بعضی از همه گیریها بوده اند . بیماری از طریق آب وغذا وهوای آلوده منتقل می گردد.

عمده ترین راه های انتشار بیماری عبارتند از :

- استنشاق هاگ های آسپرژیلوس محیط آلوده

- ورود هاگهای آسپرژیلوس به داخل ملتحمه

- هچر آلوده جوجه های تازه متولد شده را به خوبی آلوده میسازد.

نشانه های بالینی:

1 – تنگی نفس ، تنفس با دهان باز ، سیانوز و تنفس سریع همواره مشاهده می شود . معمولاً صدای رال در این بیماری تنفسی وجود ندارد . نشانه های دیگر شامل اسهال ، بی اشتهایی ، خواب آلودگی ، لاغری پیشرونده و افزایش تشنگی می باشد .

2 – میزان ابتلا متغیر است . مرگ و میر در پرندگانی که به شکل بالینی مبتلا هستند زیاد است . اغلب پرندگان مبتلا ، در هنگاهی که در دست گرفته می شوند یا بلافاصله بعد از آن ، بویژه وقتی که از پاهایشان گرفته شوند ، می میرند .

3 – نشانه های اختلال سیستم عصبی مرکزی ممکن است در ، درصد کمی از پرندگانی که عفونت به مغز آنها انتشار یافته است دیده شود . نشانه ها اغلب شامل عدم تعادل ، افتادن ، عقب عقب رفتن ، برگشتگی سر به عقب ، فلجی و غیره می باشد .

4 – چنانچه عفونت چشمی وجود داشته باشد ممکن است یک کدورت سفید خاکستری در یک یا هر دو چشم تشکیل شود . هنگامی که بافت ملتحمه مبتلا می گردد خروج ترشحات از چشم دیده می شود و ممکن است زخم قرنیه نیز وجود داشته باشد . یک توده حجیم از ترشحات ، به طور مشخص در گوشه میانی چشم زیر پلک سوم تجمع می یابد .

نشانه های کالبد گشایی :

1 – ممکن است روی جراحات کیسه های هوایی یا در برنش اصلی ریه رشد رشته های قارچی همراه با هاگدار شدن آنها به صورت ماده کرکی خاکستری ، آبی ، سبز یا سیاه ( قارچ هاگزا) دیده شود .

2 – معمولاً ندولها یا پلاکهای زرد یا خاکستری در ریه ها ، کیسه های هوایی یا نای ( معمولاً در محل دو شاخه شدن نای ) وجود دارند .

تشخیص بیماری :

نشانه ها و جراحات ماکروسکوپی آسپرژیلوز در تشخیص ، بسیار مفیدند و با نشان دادن قارچ در زیر میکروسکوپ در لامهای تهیه شده از جراحات ، یا مقاطع بافت شناسی ، بیماری تائید می گردد .

اگر نمونه با KOH 10 درصد آزمایش مستقیم شود عوامل قارچی ساپروفیت به راحتی قابل مشاهده هستند که ممکن است با قارچ های ساپروفیت در طبیعت اشتباه بگیریم لذا یکی از بهترین روش های تهیه از پارانشیم ریه است که مشاهده رشته های

میسیلیوم دوشاخه یا Dictomos می باشد که حمله قارچ آسپرژیلوس به ریه و ایجاد بیماری آسپرژیلوزیس را اثبات می کند.

تایید سریع بیماری بوسیله آزمایش لام های بافتی رنگ آمیزی شده بدست می آید که از کیسه های هوایی و ریه ها تهیه میشوند و در صورت مشاهده هاگ های قارچی و هیف های قارچی بیماری تایید میشود.

جهت تهیه لام نسج آلوده را در سالین نرمال معلق کرده سپس در محیط کشت حاوی چهل میکروگرم کلرامفنیکل کشت دهید.

پیشگیری :

 – باید تنها از بستر خشک و تمیز و غذاهایی که تازه آسیاب شده و کپک نزده اند استفاده کرد .

 – باید آبخوریها ، دانخوریها ، وسایل و تجهیزات ، عاری از قارچ باشند .

درمان :

کبوترهای بیمار معمولا درمان نمی شوند و باید آنها را جدا و کشتار نمود. چنانچه بخواهیم در مواردی که بیماری در مرحله نهفته و یا مراحل اولیه است، پرنده را درمان کنیم، می توانیم از ترایکومایسین به میزان ۴۰ واحد بین المللی در هر میلی لیتر آب آشامیدنی و یا نیستاتین و مایکوستاتین به میزان ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم در هر لیتر آب آشامیدنی به مدت ۵ روز استفاده کنیم. برای کنترل بیماری، باید نکات بهداشتی را به طور کامل رعایت کرد و تمام ذرات گرد و خاک غذا و فضولات تمیز شود. جایگاه کبوتر بایستی خشک باشد.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ فروردين ۰۲ ، ۲۲:۲۱
امین زمانی پور

پاراتیفوئید در کبوتر

( Paratyphoid infection )

امروزه دانسته شده است که عملاً تمام گونه های پرندگان اهلی نسبت به تعداد زیادی از سروتیپهای مختلف سالمونلاها حساسند . بیماری واگیری است که علاوه بر کبوترها در سایر پرندگان نیز دیده شده است.

عامل :

گونه های مختلف سالمونلا در منشاء بیماری قرار دارند .در ایران در طی سالهای (54-52) سالمونلا تیفی موریوم ( salmonella typhimurium ) ، هاوانا ( salmonella havana ) ، بلاک لی، هیدلبرگ ( salmonella heidelberg ) ، سنت پول و تامپسون از ماکیان جدا شده اند و واگیری با سالمونلا تیفی موریوم از موارد دیگر بیشتر بوده است .

تمامی این واگیرها در سنین کمتر از یکماه بوده و بیشتر طیور مبتلا به عدم جذب زرده بوده اند.

در اردک و غازسالمونلاتیفی موریوم نیز ازانواع متداول است و این سالمونلا بکرات از کبوتر و قناری جدا شده است .

انتقال :

طریقه انتقال این بیماری بیشتر از تماس کبوتر آلوده با کبوتر سالم بوجود آمده و یا از طریق مادر به جوجه انتقال و حتی از منافذ تخم هم به داخل آن نفوذ می کند. بیماری از راه آب، غذای آلوده، پرندگان وحشی، کبوترهای مبتلا مگس و لانه آلوده منتقل می شود

علائم کلینیکی:

کبوترهای جوان در شکل حاد بیماری دچار ضعف، تنگی نفس و سوءهاضمه شده و در طول چند ساعت تلف می شوند. گاهی ملتحمه چشم متورم می شود. گاهی مغز نیز عفونی می شود و نشانه های عصبی در کبوترهای بیمار ظاهر می شود. کبوترهای مبتلا بی اشتها می شوند و ممکن است اسهال سبز رنگی داشته باشند که علت آن تورم روده خونریزی دهنده است. کبوترهای مبتلا به شکل مزمن پاراتیفوئید علایم کاهش وزن، تورم چرکی مفاصل، به ویژه مفاصل بال ها را نشان می دهند

این باکتری می تواند توسط خون به تمام نقاط بدن نفوذ کرده و موجب سپتی سمی گردد.

از دیگر علائم بالینی آن افت جوجه درآوری در تخمها-تلفات بالای جنینی وتلفات بالای جوجه های تازه از تخم خارج شده است.

این بیماری اگر درمان نشود در نهایت به مرگ کبوتر منجر می شود.در این بیماری پوست پاهای کبوتر برجسته شده و کنده می شود.

بطور کلی در ضایعات کالبد گشایی ممکن است کبد پرخون و متورم و همچنین کانونهای نکروتیک سفید یا قهوهای در روی کبد دیده شوند.

یکی از ضایعات کالبد گشایی محرز و اختصاصی پاراتیفویید وجود چرک لوله ای شکل در سکوم ها می باشد که با آنتریت همراه است.

و از علائم بالینی دیگر آن کوری کبوتر است که البته اختصاصی نبوده و در پولوروم هم دیده می شود.در اینحالت رنگ چشم کبوتر زرد یا سفید شده و چشمان کبوتر کم کم بسته می گردد.

تشخیص :

برای تشخیص باید نمونه های مرضی را کشت داده و اقدام به مجزا ساختن باکتری نمود .

کشت از کبد و کیسه زرده و کشت کیسه فابریسیوس ، روده کور و فولکولهای لنفاوی در محل دوشاخه شدن روده کور بعلت ساکن شدن باکتری در آنها بهترین نتیجه را می دهد .

کشت بستر عملی بوده و همچنین آزمایش هماگلوتیناسیون در تشخیص آلودگی با سالمونلاتیفی موریوم بسیار مفید بوده است .

عامل این بیماری را می توان از تراوشات خارج شده از مفاصل متورم کبوترهای تلف شده مشکوک جدا کرد. چنانچه تورمی در مفاصل وجود نداشته باشد، می توان توسط یک سرنگ استریل مقداری از محتویات مفاصل را خارج کرد و تحت آزمایشات میکروبیولوژیکی قرار داد و با تعیین دقیق عامل بیماری، خود بیماری را تشخیص داد

تشخیص تفریقی:

بیماری را باید از دیگر سپتی سمی های باکتریایی به ویژه استافیلوکوکوز و پسودو توبرکلوز تفریق کرد، هرچند که این بیماری ها نسبتا شایع نمی باشند و پرندگان را کمتر مبتلا می سازند و معمولا بیش از یک تا دو پرنده در گله بیمار نمی باشد. هنگامی که نشانه های عصبی و اسهال وجود دارد ممکن است بیماری با نیوکاسل اشتباه شود.

کنترل و پیشگیری :

جوجه های جوان را باید از منبع آلودگی دور نگه داشته و مطمئن شد که با کفش، لباس و یا دست، آلودگی از محلهای دیگر به محل وارد نشود .

از مصرف غذا و آب آلوده خودداری شده و موش و حشرات را از بین برده و گله را مرتب آزمایش سرمی نمود .

استفاده از واکسن، چنانچه همراه با کشتار کبوترهای بیمار باشد، نتایج خوبی به بار می آورد ، واکسیناسیون به صورت تجربی در آلمان به کار می رود.

درمان :

می توان با انجام تست آنتی بیوگرام از آنتی بیوتیک های مناسب استفاده کرد.

برای درمان از سولفانامیدها، فورازولیدون و آنتی بیوتیک ها میتوان استفاده نمود .

یک سی سی سولفادیمین سدیم را در ۲ لیتر آب حل کرده و بمدت ۳ تا ۵ روز به کبوتران بیمار بخورانید.

اگر درمان فوق مفید واقع نگردید می توانید ۰.۱ سی سی جنتامایسین ۵درصد را برای مدت ۳ روز به کبوتر تزریق کنید(روزی ۰.۱ سی سی)

برای درمان می توان کلرتتراسایکلین را به صورت محلول در آب آشامیدنی به کار برد، این محلول را باید هر روز به صورت تازه تهیه کرد به نحوی که میزان mg ۱۲۰ یا بیشتر از این دارو در یک لیتر آب حل شود. این کار باید به مدت ۵ تا ۷ روز تکرار شود.

در هلند، به صورت تجربی از داروی انروفلوکساسین Enrofloxcin (بای تریل) محلول در آب برای درمان سالمونلا تیفی موریوم واریته کوپنهاگ استفاده کردند، تجویز mg/kg ۱۲ انروفلوکساسین به مدت ۱۰ روز، از دفع مجدد باکتری پس از قطع درمان، در پرنده های بهبود یافته پیشگیری می کند. تری متوپریم، کلرامفینکل و فورالتادون در برخی حالات دفع باکتری را کاهش می دهند، داروی اسپکتینومایسین و لینکومایسین نیز مؤثر می باشند.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ فروردين ۰۲ ، ۲۲:۱۸
امین زمانی پور

آسکاریدیازیس در کبوتر

( Ascaridiasis )

عامل :

- نماتود آسکاریدیا گالی Ascaridia galli

طویل ترین نماتود طیور است.

در روده باریک طیور و پرندگان وحشی زندگی میکند.

اندازه آن 7 تا 10 سانتی متر در نر و در ماده 10 تا 12 سانتی متر است.

میزبانان ماکیان ، بوقلمون ، بلدرچین ،‌ کبوتر و مرغ شاخدار می باشند .

- نماتود آسکاریدیا کولومبه ascaridia columbae

این انگل هر دو نوع کبوترهای اهلی و وحشی را مبتلا می سازد. شکل ظاهری آن شبیه به آسکاریس ماکیان ( A . galli) می باشد. آسکاریدیا، انگل روده های باریک کبوترها است که در صورت آلودگی شدید کبوتر به این انگل رشد و نمو پرنده متوقف می شود و پرنده دچار اسهال و ژولیدگی پرها خواهد شد. این کرم ها در حدود ۲ تا ۶ سانتی متر طول و ۱ میلی متر قطر دارند و بیشتر در دوازدهه و بخش های بالایی روده های باریک جای می گیرند. اگر تعداد انگل در روده زیاد باشد منجر به انسداد می شود و احیانا روده ها را سوراخ کرده و سبب پریتونیت می شود

سیر تکاملی :

مستقیم است و تخم حاوی نوزاد مرحله دوم عفونت زاست. تخم در مدفوع دفع شده و معمولا تخم ها که حاوی لارو مرحله دو هستند توسط میزبان اصلی (پرنده) دریافت شده و در روده کرم بالغ تشکیل می شود.

گاهی اوقات تخم ها در مدفوع توسط کرم های خاکی بلعیده شده و پرنده با خوردن کرم خاکی آلوده میشود.

در روده ها مدتی لارو مرحله 3 تشکیل شده و لارو مرحله 4 و 5 زندگی خود را در ارتباط با دیواره روده ها می گذرانند و سپس کرم بالغ ایجاد می شود.

بیماری زایی :

این کرم در روده باریک(عمدتا در ناحیه دوازدهه و بخشهای بالایی روده باریک)کبوتر مستقر می شود.آلودگی شدید باعث توقف رشدو ژولیدگی پرها می شود.

آلودگی بیش از حد کبوتر با این کرم سبب انسداد روده باریک و سوراخ کردن روده و چسبندگی آن می شود.کرم آسکاریس چرخه انگلی مستقیمی دارد ودوره آلودگی به ۹ هفته یا بیشتر می رسد.

لاروهای این کرم به دیواره روده باریک نفوذ کرده و التهاب روده را باعث می شود.کبوترهای جوان به این انگل حساس تر از افراد بالغ اند.این کرم از راه آب وغذای آلوده به تخم انگل منتقل می شود.

وقتی شرایط محیطی(رطوبت ودما)مناسب باشد شیوع این آلودگی سرعت می گیرد.مدفوع کبوترهای مبتلا حاوی تخم انگل است.

نشانه های درمانگاهی:

این بیماری با گیجی و منگی، تغییر رنگ پوست، لاغری مفرط و اغلب اسهال تظاهر میکند. موقعی که تعداد انگل ها بسیار زیاد باشد، موجب بروز نشانه های فوق در جوجه های مسن تر و بالغین می شود. چنانچه تعداد کرم آنقدر زیاد باشد که موجب از دست رفتن خون پرنده شود، در این صورت، پوست و مخاط پرنده رنگ پریده خواهد شد. اکثر پرندگان مبتلا به این کرم گیج و منگ شده اسهال خفیفی خواهند داشت و با گذشت زمان، دچار لاغری شدید می شوند. آلودگی به این انگل در کبوترداری ها شایع است و موجب کاهش رشد گله می شود.

تشخیص :

مشاهده تخم کرم در مدفوع و کرم بالغ در کالبدگشایی.

تخم انگل در مدفوع به صورت بیضی شکل با دیواره ضخیم مشاهده می شود. گاهی اوقات یک انگل بالغ به همراه مدفوع به خارج دفع می شود که در این حالت حدود 3.5 سانتی متر طول دارد، رنگ آن سفید مایل به زرد است و قطر آن به اندازه مغز پلاستیکی داخل خودکارهای معمولی است .

درمان:

کامبندازول Cambendazole داروی اختصاصی در درمان آسکاریدیا و انواع کاپیلاریا در کبوتر است. به پرندگانی که وزن آنها بیشتر از ۴۰ گرم است، روزانه و به مدت دو روز یک کپسول داده شود. به پرندگان سنگین تر باید دو کپسول داده شود.

سوسپانسیون فن بندازول (Fenbendazole) ٪2.5 به میزان ۴ میلی لیتر در هر کیلوگرم دان (ppm ۱۰۰) از این دارو را می توان برای مدت سه روز تجویز کرد .و یا به صورت دز منفرد به مقدار 7.5 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن تجویز نمود .باید توجه داشت که دارو بیش از مقادیر مورد نیاز داده نشود زیرا که ممکن است حالتهای غیر طبیعی رخ دهد، اما این حالت برگشت پذیر است.

با با این حال توصیه می کنند که از فن بندازول در درمان کبوترها استفاده نشود.

تجویز هیدروکلرید لوامیزول Levamisole Hydrochloride حل شده در آب، به میزان ۱۰ تا ۲۰ میلی گرم / کیلوگرم وزن، از راه دهان، به صورت دز منفرد ظاهرأ

مؤثر است .

چنین اظهار می شود که معمولا در خلال ۱ تا ۲ ساعت بعد از درمان استفراغ در کبوترهای بالغ و جوان اتفاق می افتد. لوامیزول مزه ناخوشایندی دارد و ممکن است نیاز باشد که پرنده را به مدت هشت ساعت قبل از دادن دارو، از نوشیدن آب منع کرد . اگر ضروری باشد می توان درمان را مجددا چهارده روز بعد تکرار کرد تا این که به هیچ وجه تخم انگلی در مدفوع مشاهده نشود.

می توان از محلول1% از داروی ایورمکتین Ivermectin به میزان ۱۰ میلی گرم بر میلی لیتر در پرنده ها استفاده کرد. بهتر است که دارو از راه دهان و به میزان mg/kg ۲۰۰ در یک نوبت داده شود. گاهی اوقات دادن دارو از راه تزریق عضلانی مسمومیت زاست.

 خوراندن محلول پارافین بعد از درمان ضدکرمی، دفع و خروج کرمها را تسهیل می کند.

از داروهای مناسب دیگر جهت درمان این بیماری، ترکیبات پیپرازین (مانند فسفات پیپرازین، سترات پیپرازین و غیره) است. همچنین می توان از داروهای تترامیزول و تیابندازول به صورت محلول در آب آشامیدنی استفاده کرد.

این داروها را می توان در سن 6،16 و ۲۶ هفتگی به کبوترها خوراند و بعد از هر درمان باید ویتامین AD3E در اختیار پرنده قرار گیرد.

مقدار مصرف سترات پیپرازین ۸ گرم در ۴ لیتر آب آشامیدنی است، روش درمان به این ترتیب است که به مدت ۱۲ ساعت هرگونه آب آشامیدنی از دسترس پرنده دور نگه داشته می شود. سپس آب آشامیدنی حاوی دارو به مدت ۶۰ ساعت در دسترس پرنده قرار میگیرد. در صورت لزوم می توان پس از هفت روز دیگر، درمان را به همین نحو تکرار کرد. از آنجا که آلودگی به این انگل شایع است، برخی از پرورش دهندگان به طور دائمی سالی چندبار این روش درمانی را برای از بین بردن انگل در گله تکرار می کنند.

این انگل در روده کوچک زندگی میکند و تخم های خود را توسط مدفوع پرنده به خارج پراکنده می سازد، از این رو در کنترل بیماری باید اقدامات بهداشتی لازم را برای پاک نگهداشتن محیط دقیقا به مورد اجرا گذارد.

از آنجا که آلودگی کبوترها به این انگل بسیار شایع است بهتر است درمان ضد انگلی بر علیه آسکاریدیاز سالی چند نوبت در کل گله انجام گیرد.

تمیز نگهداشتن جایگاه کبوتران دادن آب آشامیدنی تمیز و مصرف غذای تمیز و غیر آلوده به مدفوع و درمان احتیاطی سالی چند بار با داروهای فوق الذکر از مهمترین اقدامات برای جلوگیری از ابتلای گله کبوترها به کرمهای آسکارید است.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ فروردين ۰۲ ، ۲۲:۱۳
امین زمانی پور