آب آوردن جنین در گاو

آب آوردن جنین در گاو

چند نوع آب آوردن جنین وجود دارد که عبارتند

از:

١)هیدروسفالوس (جمع شدن آب درجمجمه )

٢)آسیت (جمع شدن آب درشکم)

٣)آنازارکا (جمع شدن مایع زیر پوست)

در این عارضه ، شکل جنین و میزان خطر مامایی که ایجاد می کند به محل جمع شدن مایع و مقدار آن بس تگیدارد. سخت زایی دراثر افزایش قطر جنین است.

الف- هیدروسفالوس:

هیدروسفالوس برآمدن جمجمه در اثر جمع شدن مایع است که ممکن است در بطنها یا بین مغز و مننژ باشد.

درموارد شدید هیدروسفالوس، استخوانهای جمجمه خیلی نازک شده اند. این حالت تروکار زدن و سوراخ کردن جمجمه را آسان می کند وبه این ترتیب زایمان گوساله مبتلا رااز راه مهبل ممکن می سازد.

اگر نتوان جمجمه را سوراخ نمود، سقف آنرا باید با

اره زنجیری برید . اگر سرجنین را قطع کنیم، مشکل خارج کردن سر همچنان باقی می ماند.

عمل سزارین هم می توان انجام داد . ولی بدست آوردن گوسااله هیدروسفالیک زنده چندان فایده ای ندارد.

ب- آسیت:

جمع شدن آب درحفره صفاق، اغلب با بیماری عفونی جنین و با نقایص تکاملی همراه است.

وقتی جنین کاملا رسیده باشد، آسیت ممکن است باعث سخت زایی شود.

این عارضه را می توان با شکافتن شکم جنین با چاقوی فتوتومی درمان کرد.

ج- آنازارکا:

در این عارضه جنین مبتلا معمولا، تا آخر آبستنی حمل می شود و لی بدلیل حجم زیاد جنین (دراثر جمع شدن مایع زیاد زیرپوست بخصوص در سرو پاهای خلفی )، مرحله دوم زایمان دچار عدم پیشرفت می شود.

در سر تورم به قدری زیاد است که شکل عادی صورت از بین می رود و ظاهر حیوان عجیب و ترسناک می شود.

نکته جالب این است که درصد زیادی از این جنینهای آنازارکی با پا متولد می شوند و به همین دلیل تورم شدید پاهای داخل مجرا خیلی آشکار است.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

آکنه در گاو ( Acne )

آکنه در گاو

( Acne )

به عفونت فولیکولهای مو آکنه می گویند که عاملش در واقع یک نوع باسیل است.

ولی در اغلب موارد به عفونت فولیکول مو بوسیله هر باکتری(از جمله عفونت با استافیلاکوکها ) Acne گویند.

جوش یا boil بسیار به آکنه شبیه است ولی جراحات جوش تا عمق بیشتری از پوست نفوذ می کنند.

اگر مجاری فولیکولهای مو بوسیله ترشحات بسته شود،به مقدار زیادی مستعد به عفونت می شوند.

تظاهرات آکنه به صورت گره هایی در اطراف قاعده

مو است که دردناک است که در اثر فشار پاره می شوند و در ناحیه مبتلا ایجاد طاسی نیز می کنند.

تفاوت آکنه با زرده زخم این است که در داخل زرده

زخم چرک وجود دارد و اطرافش زردرنگ است و تمایل به گسترش دارد و بهم متصل می شوند.

درمان :

درمان بر اسا س جداسازی دام آلوده، شستشو، ضد عفونی کردن محل ضایعه و آنتی بیوتیک تراپی استوار است.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

آبسه ها در گاو ( Abscesses )

آبسه ها در گاو

( Abscesses )

آبسه تورم یا آماسی پر شده از چرک بر روی بدن حیوان است ، که معمولآ به وسیله یک عفونت باکتریایی ایجاد می شود. آبسه ها به عللی چون زخم های سر باز کرده، تزریق کردن با سوزن یا سرنگ آلوده و زخم های باز حاصل از اعمال رایجی مثل اخته کردن ایجاد می شوند. به محض ورود باکتری ها به درون زخم، باکتری ها تکثیر یافته و چرک تشکیل می شود. بدن برای احاطه این عفونت و جلوگیری از گسترش آن تلاش میکند. معمولآ، همان طور که باکتری ها به تکثیر ادامه می دهند، یک لکه و پیسه کوچک بر روی پوست رشد خواهد نمود و سرانجام می ترکد.

‏آبسه ها می بایست از باد فتق و هماتوم ها (تجمح موضعی خون در فضای محدود بین بافت ها و بافت های زیرپوستی) تمایز داده شوند. باد فتق در دیواره شکم اتفاق می افتد جایی که یک ورودی در بافت ماهیچه ای وجود دارد و لذا اجازه می دهد که از میان آن بخشی از روده بیرون بزند. معمولا، سوراخ دیواره شکمی را می توان با دست حس کرد. رایج ترین محل برای باد فتق، کنار ناف است و در بیشتر مواقع به دلیل عفونت ناف ایجاد می شود. معمولا، باد فتق های کوچک، با رشد گوساله، خود به خود برطرف می شوند. چرا که سوراخ دیواره شکمی در همان اندازه قبلی باقی مانده در حالی که اندازه روده افزایش می یابد به طوری که دیگر از میان سوراخ دیواره شکم نمی توانند عبور کنند. اما برای فتق های بزرگ، بهتر است که از جراحی استفاده کرد. خصوصا برای ترمیم دیواره شکمی به صورت جراحی و یا برای استفاده از یک گیره پلاستیکی یا فلزی که بتواند به لایه های آزاد پوست (که روده را در خود جای داده) زده شود. گیره هرچند روز یک بار باید محکم شود. در طول دو هغته گیره با پوست می افتد. در صورت وجود فتق های بسیار بزرگ شایلد نیاز باشد که حیوان حذف شود.

‏هماتوم ها معمولا موقعی که یک رگ خونی سطحی به علت یک جراحت قطع می شود، اتفاق می افتند. آماس ها که با خون پر شده بهتر است که درمان نشوند، چون خودشان التیام می یابند. باز کردن هماتوم می تواند باعث خون ریزی بیش از حد یا یک عفونت باکتریایی شود.

‏برای تعیین وضعیت آبسه، آن را با یک سوزن سرنگ که استریل شده سوراخ کنید. سعی شود که نوک سوزن در وسط توخالی آماس باشد. مقداری از محتویات آبسه را به درون سرنگ بکشید اگر حاوی چرک باشد، آبسه است و می تواند باز شود. اگر حاوی خون باشد، آن یک هماتوم است و باید رها شود. در صورتی که حاوی چرک و ته رنگی از خون باشد و یا هنوز فضای توخالی رشد نکرده، احتمالا آبسه ای هست که هنوز ،نرسیده است. باز کردن یک آبسه خیلی زودتر از موقع، ممکن است باعث شود که باکتری ها به خون وارد شده و در بخش های دیگر بدن پخش شوند و یا باعث شود که تمام چرک خارج نشده و یک آبسه جدید در کنار اولین آبسه ایجاد شود. چنانچه در این مساله شک دارید، بهتر است که آن ها را رها کنید.

‏قبل از باز کردن آبسه، آن ناحیه را با یک ضدعفونی کنده شستشو د‏هید. در صورت بلند بودن مو، ابتدا می بایست موها زده شوند. با یک تیغ جراحی خمیده یا قلاب د‏ار، ناحیه نزدیک به پایین آبسه را برای تخلیه بهتر چرک ببرید. با ملایمت چرک را به درون یک ظرف فشار دهید. از آن جایی که چرک می تواند حاوی تعداد‏ی هاگ باکتری های عفونی باشد باید به طور صحیح دور ریخته شود ‏.

بعد از بریدن اولیه، برای اطمینان از تخلیه خوب آبسه، برش را با جدا کردن بخشی از پوست نزدیک به پایین آبسه گسترده تر کنید. یک شکاف عریض این اطمینان را خواهد داد که آبسه از داخل خودش، بدون این که از رو بسته شود، بهبود یابد. اگر محل تخلیه قبل از درمان عفونت بسته شود، آبسه ممکن است دوباره اتفاق افتد.

‏اکنون آبسه باید با یک تکه گاز پانسمان که به محلول ضدعفونی کننده آغشته شده، پاک شود . این فرآیند را دوباره تکرار کنید. نکته دیگر این که چنانچه شکاف بزرگ است، زخم را با آب سرد شتشو دهید. در پایان، زخم را با یک ضدعفونی کننده ضعیف به وسیله یک بطری فشاری یا اسپری شتشو دهید. شتشو دادن روزانه می تواند تا بهبود زخم ادامه پیدا کند. هرچند که معمولا ضروری نیست. برای بهبود زخم، زخم را باز نگه داشته و بدون پانسمان رها کنید. اگر حشرات مشکل ساز هستند، از یک مرهم که حاوی دفع کننده حشرات باشد، استفاده کنید. تزریق درون ماهیچه ای آنتی بیوتیک وسیع الطیف در حیوانات غیرشیرده، می تواند به بهبود زخم و جلوگیری از گسترش باکتری ها به دیگر بخش های بدن کمک کند.

تخلیه به موقع آبسه ها، به بهبود سریع تر حیوان با کمترین میزان تنش وارده به آن، منجر خواهد شد. چنانچه اجازه داده شود که آبسه خودش دهان باز کند و به صورت طبیعی تخلیه شود، می تواند باعث آلودگی جایگاه گردد.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

آبسه حلقی در گاو

آبسه حلقی در گاو

تعریف و سبب شناسی:

وارد آمدن ضربه (trauma) به ناحیه حلق نسبتا در گاو زیاد رخ داده و منجر به سلولیت، تشکیل آبسه یا هماتوم می گردد. یک مورد این بیماری منجر به اتساع و آتونی مری megaesophagus گردید. این وضعیت تقریبا همیشه در موارد استفاده از وسیله خوراندن بولوس (balling gun) ، سرنگهای بلند، اسپیکولوم، وسیله خوراندن داروی ضدانگلی، لوله سفت وسیله خوراندن غذا در گوساله یا لوله سفت معدی اتفاق می افتد. گاهی اوقات یک جسم خارجی مثل خار تیز یا سیم میتواند به ناحیه حلق نفوذ کند. هماتوم ممکن است در اثر ضربه اجسام غیرنوک تیز نیز اتفاق افتد. سوراخ یا بریدگی ممکن است خیلی کوچک باشد و معمولا در اوایل مری قرار دارد. نتیجه این ضایعات این که غذا و بزاق به ناحیه عقب حلقی وارد شده و در اینجا آماس رخ میدهد.

نشانه های بالینی و تشخیص تفریقی:

علایم بالینی شامل بی اشتهایی، ریزش بزاق، هوای بازدمی متعفن، کشیدگی سر و گردن، درد موضعی یا منتشر ناحیه حلق، خروج مواد غذایی از منخرین و رکود حرکات پیش معدهها یا نفخ می باشد. در موارد شدید بیماری، ممکن است خیز واضح ناحیه حلق، تب، سرفه متعاقب ملامسه حنجره، دشواری تنفسی و پنومونی استنشاقی مشاهده شود. موارد تشخیص تفریقی در گاو باید شامل آبسه های عقب حلقی ، اجسام خارجی در حلق، اکتینوباسیلوز و لنفوسارکوم یا سایر موارد توموری عقده های لنفاوی حلقی باشد.

در صورت بروز اتساع و آتونی مری، باید در تشخیص تفریقی به فتق حجاب حاجزی همراه با فتق نگاری به داخل قفسه سینه و سایر موارد انسداد که نگاری درگیر بوده و سبب برگشت و استفراغ می گردد، فکر کرد. این بیماریها شامل حضور اجسام خارجی در مری و کیسه دار شدن (diverticulum) مری می باشد. تعدادی از سموم نیز ایجاد استفراغ می کنند (به فصل هفتم رجوع شود). هاری به راحتی قابل تفریق است، چرا که تنها علایم بالینی مشترک در هر دو بیماری بی اشتهایی و ترشح بزاق است. ملامسه دقیق حلق با انگشتان از طریق دهان غالب امکان تشخیص را فراهم می کند، اگرچه به علت درد و خیز ناحیه مقید کردن دام دشوار است و باعث دیسپنه و تقلای دام می گردد. برای برطرف شدن نفخ و اطمینان از عدم انسداد مری، لوله معدی لیزشده به آرامی وارد مری می گردد، در گوسفند و بز، ضربه به ناحیه حلق به ندرت رخ می دهد و آبسه عقب حلقی ناشی از کورینه باکتریوم سود وتوبرکولوزیس علت متداول خیز حلق می باشد.

یافته های آزمایشگاهی و استفاده از تجهیزات تشخیصی:

اندوسکوپی و پرتونگاری ممکن است در تشخیص محل ضایعه، وسعت سلولیت و حضور اجسام خارجی کمک کند. در اندوسکوپی، مشاهده خیز حلقی و کلاپس فضای داخلی آن مورد توجه است. جراحت ممکن است واضح و قابل مشاهده باشد و ممکن است روی آن را اکسودا بپوشاند. اندوسکوپی می تواند به تشخیص حضور اجسام خارجی و توده های داخل ناحیه کمک کند. سلولیت، آبسه یا هماتوم عقب حلقی را اغلب در پرتونگاری می توان مشاهده کرد و اجسام خارجی نیز به صورت اجسام رادیو۔ آپک دیده می شود. حضور گاز در بافت های نرم یا توده های پراکنده را به ترتیب در موارد سلولیت و آبسه می توان مشاهده کرد. نتایج آزمایشات خون شناسی ممکن است بازتاب روند آماسی عفونی باشد. همچنین غالبا می توان گاز را در داخل مری مشاهده کرد. اگر مشکوک به پنومونی استنشاقی باشیم، تهیه پرتونگار از ریه نیز کمک کننده است.

پاتوفیزیولوژی:

آماس، خیز و نکروز بافت عقب حلقی با ایجاد درد در هنگام بلع و با ممانعت فیزیکی از عبور بولوس غذایی و با درگیری اعصاب ناحیه، سبب اختلال در روند طبیعی بلع میگردد. اختلال به وجود آمده در امر بلع ممکن است دام را مستعد استنشاق غذا و بزاق کند.

اگر آماس حلق شاخه حلقی عصب واگ در سطح پشتی جانبی حلق را متأثر کند، مراحل حلقی بلع و آروغ مختل می گردد. فلجی (paresis) حلق ناشی از این مشکل منجر به برگشت مواد غذایی از منخرین می شود. درگیری عصب حنجرهای قدامی که در مجاورت ناحیه قرار دارد، حساسیت مخاط حنجره را نسبت به مواد خارجی کاهش داده و بازتاب سرفه را نیز تقلیل می دهد. آماس شدید ممکن است خود عصب واگ را درگیر کرده و سبب رکود فعالیت پیش معدهها همراه با ایجاد نفخ و اختلال عملکرد حرکتی حنجره شود. آروغ همچنین فعالیت عضلات حلق را درگیر کرده و در هنگام حضور سلولیت در ناحیه، عمل آروغ کاملا دردناک است.

درمان و پیش آگهی:

با وجود آن که دامهای بیمار در اغلب موارد کاملا بی اشتها و تبدار بوده و بسیار بیمار به نظر می رسند، بسیاری از موارد سوراخ شدگی یا پارگی (بریدگی) حلق را می توان با موفقیت درمان کرد، به شرط این که با استفاده از داروهای ضدمیکروبی وسیع الطیف به مدت ۷ تا ۱۴ روز درمان شدید صورت گیرد؛ و پنومونی استنشاقی را با محدودیت در عرضه غذا به دام های مبتلا کنترل کرد و درمان حمایتی کافی نیز صورت داد. تتراسیکلینها، سولفانامیدها، آمپی سیلین، سفتیوفور، تری متوپریم سولفا یا پنی سیلین و یک داروی آمینوگلیکوزیدی را می توان با موفقیت استفاده کرد. داروهای ضد آماس غیراستروئیدی را به عنوان ضددرد و برای تخفیف آماس ناحیه باید استفاده کرد و از تجویز دهانی بولوسها نیز پرهیز نمود.

دسترسی دام مبتلا به آب باید مهیا باشد؛ اگر دام توان نوشیدن نداشت، با استفاده از لوله معدی که با احتیاط و به آرامی جاگیری گردد، در چندین نوبت در روز ۳۰ تا ۵۰ لیتر (۸ تا ۱۳ گالن آب به دام تجویز کرد. مهم ترین الکترولیت که باید تجویز شود، پتاسیم است. روزانه ۶۰ تا ۱۰۰ گرم کلرور پتاسیم همراه با آب در اختیار بیمار قرار داده می شود. هنگامی که دام بیمار توانست بدون ایجاد سرفه یا برگشت از بینی آب بنوشد، علوفه سبز نرم یا یک بلغور نرم در اختیار آن قرار داده می شود. اگر این غذا را دام توانست تحمل کند به راحتی مصرف کند، باید به مدت ۲ هفته ادامه یابد و سپس یونجه سبز برگدار نرم یا سایر علوفه های مطبوع مشابه به تدریج و بااحتیاط وارد جیره غذایی دام گردد.

اگر آبسه مجزایی در ناحیه عقب حلقی شکل گرفت، بهتر است ابتدا از طریق فشار دادن انگشت به داخل جراحت اولیه به داخل حلق خالی شود تا چرک آن کاملا تخلیه گردد. اگر از این طریق امکان تخلیه آبسه وجود نداشت، برخورد جراحی ممکن

است ضروری باشد. در موارد ضربه پارگی ناحیه حلق همراه با سلولیت به ندرت لازم است از جراحی استفاده شود.

پیشگیری و کنترل

استفاده مناسب و احتیاط آمیز از وسایل خوراندن بولوس، خمیر ضدکرم و سایر وسایلی که می تواند به حلق صدمه بزند، بهترین روش پیشگیری است. مقید کردن کافی سر هر حیوانی که باید از طریق دهان درمان شود، به جلوگیری از ضربه بله حلق کمک میکند.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.

 

آب آوردگی پرده های جنینی در گاو

آب آوردگی پرده های جنینی در گاو

( Fetal Hydrops )

تشخیص:

۱)محوطه بطنی از خارج کاملا برآمده و به شکل گلابی است.

۲)تنفس مشکل و اشتها کاهش– دام دهیدراته و به سختی راه می رود.

۳) در ملامسه راست روده ای دست به سختی وارد رکتوم می شود و عدم لمس کوتیلدونها

درمان:

۱- اگر دام زمین گیر است ، کشتار شود

۲- در موارد غیر زمین گیری:

الف)دگزامتازون

ب) PGF۲α + دگزامتازون

ج) دگزامتازون + استروژن

د) PGF۲α و یک تزریق دوم پس از ۲۴ ساعت

3- جراحی

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.