باسیتراسین (Bccitracin )
باسیتراسین از آنتی بیوتیکهای پلی پپتیدی میباشد و همانند پنیسیلین در ساختمان سلولی خود دارای حلقه تیازولیدین است. باسیتراسین مانع از تشکیل دیواره سلولی میشود و این اثر را با تداخل و جلوگیری از برخی واکنشهای فسفریلاسیون که هنگام تشکیل پپتید و گلیکان دیواره به انجام میرسد اعمال میکند. عدم تشکیل دیواره سلولی در باکتریها به علت نفوذ آب به داخل سلول باعث مرگ باکتری میشود.
جذب باسیتراسین از طریق روده، پوست، زخمها، غشاهای مخاطی، پرده جنب، مایع مفصلی و همچنین از راه استنشاق محدود است. بنابراین در عفونتهای سیستمیک باید این آنتیبیوتیک را از راه تزریقی تجویز نمود. با این وجود به علت سمیت زیاد این دارو بر کلیهها، این روش نیز مجاز نمیباشد. پس از تزریق عضلانی، جذب دارو تقریباً به خوبی صورت گرفته، به شکل وسیع در تمام بدن انتشار مییابد و در نهایت از طریق پالایش گلومرولی وارد ادرار میشود.
موارد مصرف:
از باسیتراسین در مواردی که ارگانیزمها نسبت به پنیسیلین مقاوم شده اند استفاده میشود به علت اینکه مقاومت نسبت به باسیتراسین به ندرت ایجاد میشود. طیف اثر این آنتی بیوتیک محدود میباشد.
از انواع باسیتراسین خوراکی در گونه های مختلف حیوانی به صورت افزودنی به غذا و برای تسریع رشد استفاده میشود. استفاده موضعی از باسیتراسین، در عفونتهای گوش، چشم و پوست کاربرد دارد.
مقدار و روش مصرف:
در موارد بروز استرس مقدار 000/120 تا 000/480 واحد بینالمللی در حدد 30 تا 120گرم از باسیتراسین 10 درصد برای مدت 4 تا 5 روز در 100 لیتر آب آشامیدنی.
ـ جهت تسریع برگشت به حالت عادی پس از ابتلا، به کوکسیدیوز لازم است مقدار 000/240 واحد بینالمللی (600 گرم از باسیتراسین 10 درصد)در100 لیتر آب
