بیماری نایروبی در گوسفند و بز
( Nairobi )
nairobi sheep disease = NSD
یک بیماری کنه زاد در گوسفند و بز است که با علائم گاستروانتریت ، تب ، سقط و تلفات زیاد بروز پیدا میکند.
این بیماری اولین بار در سال 1910 در نایروبی کنیا مشاهده شد و ویروس این بیماری در سال 1917 شناسایی شد.
این بیماری در کنیا ، اوگاندا ، تانزانیا ، سومالی ، موزامبیک و کنگو به صورت اندمیک است.
عفونت های انسانی نادر هستند با این حال، عفونت های تصادفی در میان کارکنان آزمایشگاه گزارش شده است که منجر به تب، درد مفاصل و ناراحتی عمومی می شود.
موش صحرایی آفریقایی (Arvicathus abysinicus nubilans) یک مخزن بالقوه برای ویروس بیماری است.
عامل :
ویروس نیارو ویروس از خانواده بونیا ویریده ( Nairovirus )
ویروس به صورت انتقال داخل تخمدانی در کنه قهوه ای گوش ( Rhipicephalus appendiculatus ) از نسلی به نسل دیگر منتقل میشود و و تا 800 روز در بدن کنه باقی میماند.
کنه بالغ میتواند ویروس را تا 2 سال بعد از آلودگی انتقال دهد.
سایر گونه های Rhipicephalus و Amblyomma variegatum همچنین ممکن است این بیماری را انتقال دهند.
ویروس در ادرار و مدفوع وجود دارد، اما این بیماری از طریق تماس با ادرار و مدفوع در حیوانات گسترش نمی یابد.
علائم بالینی :
در شیوع طبیعی، بیماری معمولا 5-6 روز پس از جابجایی حیوانات حساس به مناطق آلوده به Rhipicephalus appendiculatus ایجاد میشود. علائم با افزایش درجه حرارت بدن 41-42 درجه سانتیگراد که 1-7 روز ادامه دارد شروع میشود. لوکوپنی و ویرمی که با تشنج و تب همراه است.
اسهال معمولا 1-3 روز پس از شروع تب ظاهر می شود و با پیشرفت عفونت بدتر می شود.
بیماری با افسردگی ظاهر می شود؛ بی اشتهایی، ترشحات موکوسی چرکی خون آلود از بینی ، التهاب ملتحمه ، اسهال خونی هم مشاهده میشود. حیوانات باردار سقط میدهند. در حیوانات دارای بیماری حاد مرگ بعد از 2-7 روز ممکن است اتفاق بیفتد در موارد ملایمتر بیماری تا11 روز ادامه می یابد و سپس مرگ اتفاق می افتد.
میزان مرگ و میر بالا بوده و به 70-90 درصد در گوسفند های بومی و 30 درصد در نژادهای متقاطع میرسد.
علائم بالینی در بز ها شبیه به گوسفند است اما شدت آن کمتر است، اگرچه 80٪ مرگ و میر در بز گزارش شده است.
ایمنی دریافت شده از آغوز نه تنها بره و بزغاله ها را از ابتدای تولد از عفونت محافظت می کند، بلکه همچنین باعث توسعه ایمنی فعال می شود که امکان زنده ماندن نوزاد را در منطقه آلوده به کنه فراهم می کند.
جراحات :
با مشاهده قسمت عقبی لاشه حیوان میتوان دید که اندامهای خلفی به مدفوع حاوی خون آعشته و حیوان نیز دهیدره میباشد که نشان دهنده ی اسهال طولانی مدت حیوان میباشد.
التهاب ملتهمه و دلمه های پوستی اطراف بینی که نشان دهنده ترشحات بینی میباشد مشاهده میشود.
علائم کالبدگشایی شامل تورم عقده های لنفاوی ، بزرگ شدن طحال ، خونریزی دستگاه گوارش ( شیردان ) ، خونریزی دستگاه تنفسی و خونریزی دستگاه تناسلی حیوان ماده و همچنین خونریزی در کیسه صفرا ، طحال و قلب میباشد.
خونریزیهای پتشی و اکیموتیک در مخاط سکوم و کولون اغلب به صورت طولی ظاهر می شوند و گاهی اوقات تنها ضایعه آشکار است.
خونریزی زیر لایه سروزی ممکن است در کولون ، سکوم ، کیسه صفرا و کلیه مشاهده شود.
ضایعات هیستوپاتولوژیک رایج، هیپرپلازی بافت های لنفی، دژنراسیون میوکارد قلب، نفروز و نکروز انعقادی کیسه صفرا میباشد.
تشخیص :
بروز مرگ و میر بالا در گوسفند وبز هراه با آلودگی بالا به کنه میتواند نشان دهنده بیماری باشد.
تایید بیماری نیاز به شناسایی ویروس یا آنتی ژن ویروسی و آنتی بادی دارد.
نمونه های مورد نیاز شامل سرم حیوان بیمار ، غدد لنفاوی ، طحال میباشد.
تلقیح موش و کشت سلولی می تواند برای جداسازی اولیه ویروس استفاده شود.گوسفند حیوانات حساس تر برای جداسازی هستند، در حالی که سلول های کلیوی همستر نوزاد و بره نیز برای جداسازی ویروس حساس هستند.
ایمونودیفیوژن در زل آگار ، الیزا ، آزمایش ثبوت مکمل برای تشخیص آنتی ژن در بافتهای آلوده مناسبند.
پروب های جدید با هدف قرار دادن بخش های S و L از ویروس و به طور بالقوه می تواند به عنوان یک ابزار تشخیص سریع برای NSD مورد استفاده قرار گیرد.
تشخیص آنتی بادی در حیوانات آلوده یا بهبود یافته از بیماری با روشهای زیر امکان پذیر است :
- ایمونودیفیوژن immunodiffusion
- ثبوت مکمل complement fixation
- فلورسنت آنتی بادی غیرمستقیم indirect fluorescent antibody tests
- هماگلوتیناسیون hemagglutination
- الیزا ELISA
تشخیص تفریقی :
- طاعون نشخوار کنندگان کوچک
- تب دره ریفت
- هارت واتر
- سالمونلوزیس
کنترل و درمان :
درمان ضد ویروسی مناسبی برای بیماری موجود نیست. در حیواناتی که هنوز بیمار نشده اند میتوان با درمان های ضد کنه که شامل سموم حشره کش پیرتروئیدی ، سایپرمترین و ... است از بیماری پیشگیری کرد.
حیواناتی که در مناطق آلوده به کنه هستند باید در مقابل بیماری واکسینه شوند.
دو نوع از واکسن های تجربی توسعه داده شده است: یک واکسن زنده ویروس اصلاح شده در مغز موش و یک واکسن روغن غیر فعال تزریقی .
یک دوز واکسن اصلاح شده زنده باعث ایمنی سریع می شود؛ با این حال، تزریق مجدد برای حفظ حفاظت کامل ضروری است.
دو دوز از واکسن غیر فعال شده برای حفاظت مناسب لازم است. هیچ کدام از این واکسن ها به صورت تجاری تولید نمی شوند.
vet-student.mihanblog.com
نرم افزار دامپزشک همراه
برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.
برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.
