آبسه ها و چسبندگی های مجرای اوراک در نشخوارکنندگان

آبسه ها و چسبندگی های مجرای اوراک در نشخوارکنندگان

آبسه ها و چسبندگیهای مجرای اوراک پیامدهای عفونت بالارونده ناف هستند که می توانند باعث عفونت دستگاه ادراری با دخالت مکانیکی در تخلیه مثانه شوند. با این که نشانه های بالینی معمولا طی چند هفته اول زندگی مورد توجه قرار می گیرند، ولی امکان بروز نشانه ها تا سن چند ماهگی وجود دارد.

بیماریزایی:

عفونتهای مجرای او را که در ابتدای زندگی به صورت پیامد ناشی از باقی ماندن مجرا (patent urachus) یا تورم ناف (omphalitis) ایجاد می شوند. متداول ترین اجرامی که در عفونتهای بقایای ناف دخالت دارند شامل اکتینومیسس

کورینه باکتریوم ) پیوژنز، اشریشیاکلی و گونه های مربوط به انتروکوکوسا استافیلوکوکوس و استرپتوکوکوس می باشند. امکان جدا شدن باکتری۔ های بیهوازی نیز وجود دارد. از بین ساختمانهای بقایای ناف بیش از همه مجرای اوراک دچار عفونت می شود و آبسه ها ممکن است در هر جایی از مسیر این مجرا تا رأس مثانه وقوع یابند. امکان بروز چسبندگیهایی بین مجرای اوراک و چادرینه یا اندام های احشایی وجود دارد. مثانه ممکن است در چسبندگیهای مجرای اوراک ثابت گردد که این مسأله باعث تداخل مکانیکی در تخلیه مثانه می شود. آبسه مجرای اوراک ممکن است مستقیما با فضای داخلی مثانه مربوط گردد و منجر به تورم چرکی مثانه شود.

یافته های بالینی و آزمایشگاهی

دام های مبتلا به آبسه های بزرگ مجرای اوراک اغلب دچار کاهش رشد هستند. نشانه های بالینی متداول شامل تب، دیزوری، سوزش ناحیه میاندوراه در اثر ریزش ادرار و تکرر دفع ادرار میباشند. طی دفع ادرار، اغلب جریان ادرار کند است. قسمت خارجی ناف ممکن است بزرگ و دردناک باشد یا نباشد. در ملامسه عمیق محوطه شکمی ممکن است یک ساختمان طناب مانند که از قسمت داخلی ناف به طرف رأس مثانه توسعه یافته است، آشکار گردد. این ساختمان که مجرای اوراک مبتلا به عفونت می باشد، نسبتا سفت و قطری بزرگتر از یک مداد دارد. در گوساله های بزرگ، معاینه از طریق راست روده ممکن است جابجایی قدامی مثانه، تثبیت رأس مثانه در وضعیت قدامی - پایینی و تخلیه ناقص مثانه متعاقب دفع ادرار را آشکار نماید. معاینه توسط اولتراسونوگرافی از طریق محوطه شکمی یا راست روده اغلب برای تشخیص بیماری در دام هایی با جثه بزرگتر مفید می باشد و در همین زمینه مقادیر طبیعی قطر ساختمانهای ناف منتشر شده اند.

افزایش گویچه های سفید، نوتروفیلها و فیبرینوژن خون یافته های مشخص خون شناسی در نشخوارکنندگان مبتلا به آبسه مجرای اوراک هستند. بالا رفتن میزان گلوبولین سرم همراه با عفونتهای مزمن وقوع می یابد. اگر تورم مثانه به طور ثانویه بروز یافته باشد، در تجزیه ادرار حضور خون و چرک در ادرار دیده می شود.

تشخیص تفریقی:

بیماری عصبی ممکن است باعث اشکال در جریان خروج ادرار در نشخوارکنندگان جوان شود، اما بروز همزمان نشانه های مربوط به بدکاری نخاع مورد انتظار می باشد. سنگهای ادراری در دام های نر و ضربه ناشی از جفتگیری در دامهای ماده ممکن است سبب دیزوری در اثر تورم مجرای خروج ادرار شوند. با این که عفونت اولیه بالارونده دستگاه ادراری در دامهای جوان نسبتأ نادر است، ولی باید از آبسه مجرای اوراکی که با فضای داخلی مثانه مربوط می گردد، تفریق شود. دام های مبتلا به اختلالات پیشرونده دستگاه ادراری نیز ممکن است جریان غیرطبیعی ادرار را طی دفع ادرار نشان دهند.

درمان و پیش آگهی:

برداشت آبسه مجرای اوراک و ساختمان های مبتلا به روش جراحی معمولا باعث بهبودی می گردد. گاهی پارگی مثانه یا چسبندگیهای وسیع در داخل محوطه شکمی وقوع می یابد که در هر دو مورد پیش آگهی برای بهبودی ضعیف است. درمان با آنتی بیوتیک قبل و پس از عمل جراحی قابل توجیه می باشد. در بعضی از موارد، درمان با داروی ضدمیکروبی مؤثر است، اما می تواند گران تر از درمان به روش جراحی باشد.

vetshoop.ir

اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.