اکتوپارازیت ها یا انگل های خارجی در خرگوش ها

اکتوپارازیت ها یا انگل های خارجی در خرگوش ها

1.      کک ها

اسپیلوپسیلوس کانیوکولای یک کک شایع است که خرگوش های وحشی را در اروپا آلوده می کند. این کک در آمریکا مشکل ساز نیست. کک ها بیشتر تمایل به گوش خرگوش ها دارند و به صورت گروهی در امتداد لبه گوش قرار می گیرند. کک ها متحرک هستند و بین محیط و میزبان در حرکت می باشند. کک های خرگوش های وحشی معمولاً بر روی خرگوش های اهلی یافت نمی شوند. اسپیلوپسیلوس کانیکولای یک کک کوچک است که چرخه زندگی آن به وضعیت تولید مثلی میزبان بستگی دارد. بالغ شدن تخم ها بستگی به هورمون های تولید مثلی ماده دارد.

 

توضیحات بیشتر همراه با عکس انگلها در ادامه مطلب

تولید مثل موفقیت آمیز کک ها بستگی به تماس با یک خرگوش در مراحل پایانی آبستنی و یا خرگوشی که تازه زاد و ولد کرده است دارد، در مراحل آخر آبستنی میزان کورتیزول خون افزایش یافته و این باعث جذب کک ها شده که به طور محکم برای تغذیه به پوست متصل می شوند. در طی چند ساعت بعد از زایمان، کک ها جهت تغذیه به سمت بچه خرگوش ها می روند و پس از جفت گیری در آشیانه خرگوش ها تخم گذاری می کنند. تخم ها هیچ شده و لاروها بر روی مدفوع کک های بالغ که از خرگوش های آبستن تغذیه کرده اند و در آشیانه پخش شده است تغذیه می کنند. در طی این روند، کک ها از یک نسل به نسل دیگر وارد می شوند و به عنوان یک حامل مهم بیماری به خصوص میکسوماتوز مطرح هستند.

 

1.      کتنوسفالیدس کنیس یا فلیس:

که کک شایع سگ و گربه می باشد، در خرگوش های خانگی نیز یافت شده و معمول است. آلودگی ناشی از این کک ها در خرگوش هایی دیده می شود که در یک خانه با سگ یا گربه زندگی می کنند و یا به شکلی در تماس با این حیوانات بوده اند. آلودگی ناشی از آن ها موجب خارش شدید و درماتیت آلرژیک می شود. بقایای کک ها می تواند از طریق شانه کردن پوشش مویی با استفاده از شانه های دندانه نرم دیده شود.

 

2.      شپش ها

همودیپسوس ونتریکوزوس یک شپش مکنده است که خرگوش های وحشی را مبتلا می کند و می تواند به عنوان حامل میکسوماتوز مطرح شد. آن یک شپش بزرگ به اندازه 5/1 تا 5/2 میلی متر است و گهگاهی بر روی خرگوش های خانگی یافت شود.

 

3.      جرب ها

پزوروپتس کانیکولای جرب شایع خرگوش ها است که موجب تشکیل کبره و اولسر در کانال گوش خارجی می شود. این جرب ها بزرگ و فعال هستند و با چشم غیرمسلح قابل رویت هستند. تعدادی از این جرب ها در سطح پوست زندگی می کنند و موجب تحریک شدید می شوند. گهگاهی در دیگر مناطق بدن نظیر چین های پوستی ناحیه پرینه نیز یافت می شوند. جرب شیله سیلا پارازیتووراکس به تعداد زیاد در خرگوش های خانگی یافت می شوند. مناطق درگیر پوست بیشتر در امتداد پشت به ویژه سطح بالای قاعده دم و روی گردن می باشد.

تشخیص این جرب ها از طریق برس کردن یا کندن موها و بررسی میکروسکوپی امکان پذیر می باشد. آلودگی با جرب شیله سیلا اغلب در خرگوش های چاق و یا آن هایی که دچار بیماری های دندانی یا آسیب نخاعی هستند دیده می شود. این جرب جنبه زئونوتیک داشته و می تواند موجب اریتما و خارش در انسان شود. ضایعات خارش بیشتر بر روی بازو و گردن کسانی که خرگوش های آلوده را دستکاری کرده اند، دیده می شود. ضایعات در طی 24 ساعت برطرف می شوند.

لپوراکوس جیبوس که قبلاً لیستروفوروس جیبوس نامیده می شود یک جرب شایع در خرگوش هاست. آلودگی به طور طبیعی بدون علامت است و قابل توجه نیست، به جز در مواردی که تعداد جرب ها زیاد باشد و در این حالت می تواند موجب بیماری گردد. جرب ها معمولاً به صورت چسبیده به تنه مو وجود دارند و از ترشحات غدد سباسه تغذیه می کنند. جرب ها با چشم غیرمسلح قابل رویت هستند به ویژه در خرگوش هایی که به رنگ روشن هستند و آلودگی موجب می شود که به نظر رسد به سطح موها فلفل پاشیده شده باشد. این اثر به ویژه زمانی که پوشش مویی مرطوب است آشکارتر است.

جرب های نوتتوادرس و سارکوپتس نیز به عنوان یکی دیگر از عوامل آلودگی در خرگوش ها گزارش شده اند.

 

4.      مگس ها              

مگس های کوتوبرا هوریپیلوم و کوتوبرا بوکاتا به خرگوش ها حمله می کنند.