جفت ماندگی در گاو (Retained placenta)

جفت ماندگی در گاو (Retained placenta)

به طور طبیعی در مرحله سوم زایمان و 6 تا 12 ساعت پس از خروج گوساله جفت خارج میگردد ولی در صورتی که جفت تا 24 ساعت بعد از زایش خارج نشده باشد جفت ماندگی داریم.

به ادامه مطلب بروید

عوارض جفت ماندگی:

1.      چرخه تولید مثلی را به تعویق می اندازد

2.      برگشت رحم به تعویق می افتد

3.      تخمدانها دیرتر فعای میشوند

4.      حیوان مستعد metritis , endometritis , mastitis  میشود.

5.      وقوع کیست های تخمدانی و کتوز افزایش می یابد.

6.      Rate آبستنی کاهش می یابدو open days افزایش می یابد.

هر عاملی که در انقباض رحم اختلال ایجاد کند میتواند جفت ماندگی ایجاد کند .

آنزیم کلاژناز در از بین بردن میکرو ویلاهای بین کوتیلودون و کارانکل نقش دارد و باعث آزاد شدن جفت میگردد و در صورت کمبود این آنزیم احتمال جفت ماندگی افزایش می یابد.

در صورتی که درموقع زایمان از فلونکسین یا کتوفن استفاده کنیم سبب غیرفعال شدن آنزیم های کلاژناز میشود.

در زایمان طبیعی maturation پلاسنتوم را داریم و بعد از زایمان پلاسنتوم راحت جدا میشود ولی در زایمان زودرس به دلیل اینکه maturation  پلاسنتوم اتفاق نمی افتد و به علت عدم تعادل هورمونی احتمال جفت ماندگی افزایش می یابد.

در زمان آبستنی میزان سروتونین زیاد است و بعد از زایمان آنزیم monamin oxidase باعث کاهش سروتونین میشود که این کاهش سروتونین خود باعث جدا شدن جفت میگردد.

وظایف سروتونین در زمان آبستنی :

1.      باعث خواب آلودگی جنین میشود.

2.      چسبندگی بین کارانکل و کوتیلودون را استحکام می بخشد.

3.      مانع از ترشح پروتئیناز و کلاژناز میگردد .

عوامل مستعد کننده :

بیماری های متابولیک مانند کمبود کلسیم و کتوز ، سخت زایی ، سن دام ، نداشتن تحرکات بدنی ، کوتاه بودن دوره آبستنی ، اختلالات هورمونی ، تزریق کورتون ها ، دوقلوزایی ، استرس گرمایی ، التهابات جفت ، کمبود سلنیوم ، کمبود ویتامین E,A

وقوع جفت ماندگی در تابستان به علت استرس گرمایی و زایمان زودرس بیشتر می باشد.

درمان :

1.      کشیدن جفت با دست که امروزه توصیه نمیشود و فقط 62% از جفت با کشیدن خارج میگردد.

2.      هورمون تراپی

استروژن انقباضات رحمی را افزایش داده و موجب خروج جفت میگردد.

میتوان ابتدا استروژن را تزریق کرد تا گیرنده های اکسی توسین فعال شوند و 12 ساعت بعد اکسی توسین تزریق کرد.

از PGF2 آلفا میتوان استفاده کرد (4 دوز به فاصله 12 ساعت )

3.      آنتی بیوتیک تراپی

میتوان بولو.س رحمی یا آنتی بیوتیک تزریقی برای جلوگیری از عفونت رحمی استفاده کرد.

4.      استفاده از داروهای آنتی سپتیک مثل کلرهگزیدین 1% به صورت داخل رحمی

5.      کلاژناز ( در داخل بند ناف تزریق میگردد)

6.      تزریق کلسیم نیز باعث افزایش انقباضات رحمی میگردد.

برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.