استرونژیلوس های بزرگ اسب( Strongylus spp )
استرونژیل های بزرگ شامل :
Strongylus vulgaris
Strongylus equinus
Strongylus edentatus
محل زندگی:
کرم های بالغ، در روده بزرگ یافت می شوند.
سکوم را نیز به عنوان یکی از محلهای استقرار بالغین ذکر نموده اند.
میزبان:اسب و الاغ
ویژگی های مورفولوژی:
چرخه زندگی:بالغین هر سه گونه،در روده بزرگ زندگی میکنند. تخمها طی 3 روز در رطوبت و تحت تاثیر گرما،به لارو مرحله 3 عفونی زا تبدیل می شوند. عفونت به این شکل اتفاق می افتد که پس از آنکه لارو بلعیده شد، غلاف محافظ آنها در روده باریک می افتد. بعد از این مرحله، گونه های Strongylus ، هر کدام مسیر مهاجرتی پیکری متفاوتی دارند که در شرح ویژگی های مورفولوژی هر کدام به تفصیل می آید.
اندازه تخم 40-54*72-93 میکرومتر است. لارو مرحله 3 عفونی زا 850-1000 میکرومتر است.
پراکندگی جغرافیایی:دارای گسترش جهانی است.
بیماری زایی:
استرانژیلای بزرگ مهم ترین انگل اسب سانان است. بیماری زایی Strongylus vulgaris از سایرین بیشتر است.
استرونژیلوس وولگاریس Strongylus vulgaris
ویژگی های بالینی: Strongylus vulgaris
کوچکترین انگل در بین استرانگلاهای بزرگ است. اندازه آن به 2 سانتی متر می رسد و دارای دندان های گوشی شکل در انتهای محوطه دهانی است. لارو مرحله 3 به درون موکوز روده نفوذ می کند بعد از پوست انداختن به لارو مرحله 4 تبدیل می شود و بیشتر نفوذ می کند تا به نزدیکی عروق خونی برسد و در اطراف شریانها به مدت 2 هفته می چرخد تا زمانی که به مزانتر شریانی قدامی برسد. جایی که برای 4 ماه باقی می ماند. بعد از پوست اندازی برای بلوغ، بالغین، از طریق شریانها به روده بزرگ باز می گردند و به درون لومن نقب می زنند. 8- 6 ماه بعد از عفونت تخم ها در مدفوع دفع می شوند. کولیکی که به علت این انگل ایجاد شده است، به وسیله کرم های بالغ در معده دامن زده نمی شود بلکه به علت مهاجرت لارو ها در میان شریانها ایجاد می گردد. همینطور که لاوها مهاجرت می کنند،آستر درون عروق را تخریب می کند،در نتیجه ایجاد ترومبوز را تحریک می کنند. این لخته های خون، به سمت عروق کوچکتر برده می شوند تا در آنجا پناه بگیرند و در نهایت به کولیک ترومبوامبولیک شوند.
نشانه های بالینی:
انگل Strongylus vulgaris ، به دلیل ویژه ای بسیار مهم است و آن هم به دلیل آسیبی است که لارو به شریان قدامی مزانتر و شریانچه هایش می رساند. کولیک در درجات مختلف، ضعف موقت و انتریت قانقاریایی، گرفتگی یا انسداد رودوی، گاهی پارگی یا ترکیدن و سایر آسیب ها با توجه به محل وقفه گردش خون یا آنفارکتوس دیده می شود. علاوه بر این یک سندروم شدید از تب ، کم اشتهایی ،کاهش وزن ،کندی ، کولیک و مرگ را ایجاد می کند.
تشخیص:
در طول مهاجرت بسیار سخت است و تشخیص مدت زمان عفونی شدن و دفع تخم ها در مدفوع مشکل است.
بازرسی بعد از کشتار، استفاده می شود و لارو می تواند برای تشخیص گونه مورد استفاده قرار گیرد. بالغین ممکن است در روده بزرگ، یافت شوند و تخم ها در مدفوع مشخص می شوند.
استرونژیلوس ادنتاتس Strongylus edentates
ویژگی های مورفولوژی:
طول آن به 4 سانتی متر هم می رسد. لارو به درون روده نفوذ و سپس از طریق ورید باب به کبد مهاجرت می کند. جایی که پوست اندازی اتفاق می افتد و تشکیل ندول به وقوع می پیوندد. بعد از 9 هفته، لارو مرحله چهارم به سمت پریتونئوم می رود و تشکیل ندول در این محل را سبب می شود. لارو در دیواره معده ندول های کازئوس را شکل می دهد که آنها به داخل لومن کولون تقریبا یک سال بعد از آلودگی، جدا می شوند. لارو هایی که مسیر مهاجرت خود را گم می کنند، ممکن است در مناطقی یافت شوند که احتمال وجودشان در آنجا نمی رود مانند: محوطه پلورال یا در داخل بیضه ها.
نشانه های بالینی:
بالغین استرانژیل های بزرگ، با نام درپوش های تغذیه ای شناخته می شوند. به این منظور که در طول مهاجرت خود، باعث ترشح موکوز می شوند و موکوز مسیر تغذیه را مسدود می کند. انسداد های سنگین از این نوع باعث آسیب به روده و از دست دادن خون و پروتئین می شوند و ورود آن به داخل روده و خروج می شوند. آسیب به روده ها باعث ایجاد اسهال، تب، ادم، آنارکسی، افسردگی، از دست دادن وزن و دهیدراتاسیون می شود. از دست دادن خون که وابسته به آلودگی به این انگل است، ممکن است به آنمی منجر شود که این امر به خصوص در آلودگی با Strongylus equinus ا تفاق می افتد. لارو های Strongylus equinus, Strongylus edentates به ندرت ممکن است در فاز مهاجرت خود باعث به وجود آمدن علایم بالینی شوند و قابل مقایسه با Strongylus vulgaris نیستند که در طول مهاجرت خود باعث ایجاد مشکلات بزرگی می شود و به ندرت ممکن است در دوران بلوغ خود، به عنوان کرم بالغ در معده مشکلی را ایجاد کند.
ممکن است در اثر آلودگی به این کرم کبد زبر و خشن شود و در ظاهر لکه دار به نظر برسد با یک کپسول ضخیم شده شامل میزان زیادی کلاژن با چسبندگی فیبروزی.و ممکن است هموراژی گسترده در کبد وجود داشته باشد.
تشخیص:
تشخیص آلودگی با استرانژلاها به وسیله تشخیص تخم ها در مدفوع ممکن است. و تشخیص گونه آنها بعد از کوپرو کالچر ممکن است. کولیک به همراه آرتریت های دچار آلودگی ممکن است با توسعه دردناک و حس کردنی ریشه مزنتری به تشخیص کمک کند.
استرونژیلوس اکوئینوس Strongylus equinus
ویژگی های مورفولوژی:
طول آن به 5 سانتی متر می رسد.بعد از نقب زدن به زیر مخاط روده باریک و پوست اندازی و تبدیل شدن به لارو مرحله 4، این انگل، ندولی را در روده شکل می دهد. بعد از آنکه لارو به سمت کبد رفت، در پارانشیم کبد، پیچ و تاب می خورند و6-7 هفته را بدون تشکیل ندول می گذرانند. بعد از مهاجرت از کبد، آنها به بالغ پوست اندازی می کنند و به -اندام های متفاوتی درون حفره شکمی مهاجرت می کنند.( شامل پانکراس) سپس به روده بزرگ باز می گردند.
اکوئینوس، کمتر موجب ایجاد نشانه های بالینی در طول مهاجرت خود می شود. در طول روز حدود 10 میلی لیتر از خون را طی عمل خونخواری وارد بدن خود می کند. آلودگی های وخیم با آنمی همراه هستند.
نشانه های بالینی و تشخیص: به گونه قبلی مراجعه شود.
کنترل استرونژیل های بزرگ:
پیشگیری:
اسب هایی که در مرتع چرا می کنند، بیشتر در معرض خطر آلودگی قرار دارند. در نتیجه یک برنامه ای برای کنترل باید اجرا شود تا میزان آلودگی مرتع، کاهش پیدا کند و به حداقل برسد و خطر ناشی از لاروهای مهاجر، کاهش پیدا کند.
تمامی اسب هایی که در یک مجتمع غذا رسانی و نگهداری می شوند باید تحت مراقبت قرار گیرند و ترجیحا در یک زمان درمان شوند. اسب هایی که به تازگی وارد می شوند باید قبل از ورود به گله عاری از کرم شوند. هر برنامه ای که استفاده می شود، نمونه های مدفوع باید مرتبا نمونه گیری شوند تا میزان تاثیر برنامه کنترلی دقیقا پایش شود. اسب هایی که در مناطق خشک نگهداری می شوند، باید حداقل دوبار در مواقع ریزش باران،( در هنگامی که ریزش باران در مراحل ابتدایی و پایانی خود است) با ترکیبی که در برابر لارو و بالغ موثر است تحت درمان قرار گیرد، تا مصرف غذا را در این دوره در اسب ها افزایش دهد. دز هایی که معمولا استفاده می شوند،(اغلب هر 4-8هفته) در نقاط مرطوب مورد استفاده قرار گرفته اند.کولیکی که در نتیجه استفاده از داروهای ضد انگل ایجاد می شود، به خصوص زمانی که از ترکیبات ارگانو فسفره استفاده می شود (تری کلورفان یا دیکلوروس)، قابل پیش بینی است.
درمان:
آیور مکتین در برابر هردو مرحله بالغ و لاروی S.vulgaris و S.edentatus موثر است و روی کرم های بالغ S.equinus هم موثر است. فنبندازول، و اکس فنبندازول، با دوزاژ بیش تر از آنچه برای کرم بالغ استفاده می شود برروی لارو های عفونی زا تاثیر گذار است. بیشتر داروهای وسیع الطیف کرم کش، مانند کم بندازول، مبندازول، اکس فنبندازول و اکسی بندازول، در برابر استرانگل های بزرگ و کوچک بالغ موثر هستند. پیرانتل در برابر بالغین استرانگل های بزرگ و کوچک و اغلب استرانگل های کوچک موثر است. دیکلورووس، در برابر S.vulgaris و S.equinus و استرانگل های کوچک، موثر است. هالوکسان، تنها در برابر S.vulgaris موثر است. تری کلورفونی که با مبندازول، فنبندازول و اکس فنبندازول، یا پیرانتل ترکیب شده است،(هر کدام با دوزاژ معمول خود) در برابر آسکارید، کرم های سنجاقی، استرانگل های کوچک و تمامی استرانگل های بزرگ موثر است.
پیرانتل تارترات اثر بخشی بالایی در کاهش معنی دار تخم استرانگل و تعداد لارو های مرتع و انتقال استرانگل ها در طول یک فصل مرتع دارد.
vetshoop.ir
اپلیکیشن موبایل دامپزشک همراه
برای تهیه محصولات دامپزشکی و دامپروری ، کتابها و فیلم های آموزشی از قسمت زیر استفاده کنید.
